Hier hoef ik niet lang over na te denken.
Dit lied maakt, dat ik met mijn hoofd tegen de muur bonk. Hetzelfde gevoel in heel mijn lijf krijg, als die pijn die je voelt als je je kleine teen stoot.
Zo'n afgrijselijk nummer, dat in je hoofd blijft hangen, omdat onze hersenen daar niet tegen beschermen. Zo'n lied, waarvan je niet wist dat je de woorden kende en tot groot afgrijzen van je medemens vervolgens hardop laat blijken.
Als ik onderstaande zangeres hoor, krijg ik de verkeerde kriebels op de verkeerde plaatsen. Jammer dat uitgerekend zij een van mijn meest favoriete verhalen mocht bezingen: het verhaal over de ondergang van het onzinkbare schip The Titanic. Het heeft mij jaren en jaren geleden gegrepen en nooit meer losgelaten (ja ja.. "never let go Rose".. ;->).
Toen ze eindelijk het wrak gevonden hadden, zat ik gekluisterd aan de buis, want wát zouden ze allemaal nog vinden? Wat een verhaal, treurig en romantisch tegelijkertijd. Die band die doorspeelde (zou het echt?), de wanhoop benedendeks, de schaamte bij de overlevenden en het ongeloof bij de kapitein en zijn crew. Maar dat is iets voor de volgende uitdaging: 30-dagen verhalen uitdaging :->
Celine Dion met 'My Heart will go on' krijgt bij deze de dubieuze ereplaats in mijn lijst der lijsten, maar plaatsen zal ik de video niet.
Er zijn grenzen..
Klik hier om de video op YouTube te zien
Hahaha. Arme Celine.
BeantwoordenVerwijderen