Mijn 30-dagen liedjes uitdaging: dag 4

A SONG THAT MAKES ME SAD

Net als blij en muziek, gaan ook bedroefd en muziek samen.
Vond ik het gisteren nog erg vermakelijk om na te denken over The Happy Song. Vandaag is dat absoluut anders. Een lied kan mij namelijk alleen maar droevig maken als er een verdrietige, nare herinnering aan kleeft.

Geraakt worden door muziek, dat is heel wat anders. Ik kan ademloos luisteren naar Live – Run Away, Yann Tiersen – Comptine d’un Autre Été, de live versie van Queen – Love of my Life, Led Zeppelin - Dazed and Confused en zowat ieder optreden van Pink Floyd. Allemaal kippenvelwaardige songs. En dus totaal niet geschikt voor de titel ‘a song that makes me sad’.

Alweer zeven jaar geleden overleed mijn vader vrij plots en bijna twee jaar later ook mijn moeder. Gebeurtenissen die ieder ander moment van verdriet onbeduidend laten worden. Niet om het een of het ander, want natuurlijk heb ik ook ongelofelijk gehuild toen mijn kalverliefde met een ander op het schoolfeest zoende, of het moment dat het uitging met mijn eerste echte vriendje. Dagen- en nachtenlang luisterde ik alleen maar Marco Borsato, wat op zichzelf pijnlijk duidelijk maakt hoe ik mij voelde, met een fles Baileys naast me; need I say more?

Ouders verliezen en wees worden, betekent echter niet alleen afscheid nemen van twee meest dierbare mensen in mijn leven, maar ook een periode afsluiten die ik nog niet had willen afsluiten. In die periode van diepste verslagenheid kwam mijn zus met dit lied voor de crematie van onze moeder. Los van mijn bewondering dat ze dit nummer koos, ben ik nog steeds enorm blij, want ze had geen betere kunnen bedenken.

Ze is ook niet voor niets mijn held, mijn liefstezus

[..]
Zing mijn liedjes
denk aan dagen
dat de zon over ons scheen.
Dan is alles te verdragen.
Ik blijf om je heen.

Eig`lijk ben ik heel tevreden,
als ik alles samenvat.
Alles had een echte reden
ik heb jullie toch gehad
ik heb jullie toch gehad.