10 maart 2011

Mijn 30-dagen liedjes uitdaging: dag 13

A SONG THAT IS A GUILTY PLEASURE

Gisteren stond ik in de rij bij
’s Lands grootste kruidenier die niet alleen een A, maar ook een B en zelfs een C merk verkoopt onder het mom van ‘we letten op de kleintjes’. Waarbij ik me dan afvraag of ze net als het Zweedse blauw-geel een ballenbak gaan installeren? Mijn mand was tot ver voorbij de rand gevuld. Als deze challenge dag-13 ‘food that is a guilty pleasure’ had geheten dan was de keuze namelijk zeker niet makkelijker geworden, maar dan had ik wel een keuze gehad. Ik hou namelijk van eten.

Zo kan ik smakelijkst genieten van een pot
Ben & Jerry’s – Strawberry Cheesecake. Die halve liter pot die ik eenmaal thuisgekomen zonder probleem binnen een uur weglepel. Of een pak vol hemels krakende bladerdeegkoekjes, aka roomboterkrakelingen. Een middelgrote bak gezouten popcorn alleen opeten. Op woensdagmiddag een glas champagne drinken en ’s avonds patat-voor-twee halen, terwijl ik alleen thuis ben.

In diezelfde supermarkt overkomt me een andere guilty pleasure. Wachtend in de rij staan ze achter me. Overduidelijk hun ongenoegen spuiend, want iedereen heeft het recht om te zeggen wat hij vindt. We leven uiteindelijk in een vrij land nietwaar? ..
“Ik wacht al de hele dag en wat is dit voor iets? Gaan ze nog een kassa erbij doen? Nee vast niet, want ze hebben nu natuurlijk pauze.” zucht steun
“Sjongejonge.. dat is een zoete aardappel.. nee een zoete aardappel. Dat weet toch iedereen? Zo bijzonder is dat niet. ” zucht steun
“Zul je zien, dat ik straks ook nog een bon heb. Ik dacht even snel wat boodschappen doen.” zucht steun

Ik sluit me af voor hun gejeremieer en focus me op die heerlijke fles wijn die ik thuis soldaat ga maken. Dan zien ze hun kans schoon, schieten naar de rij naast me en moeten vervolgens langer wachten omdat .. what ever. De reden doet er niet toe. Het feit an sich vervult mij met een enorm geel vreugdegevoel. Opvoedkundig uiterst onverantwoord en mijn gelukszaligheid erbij voel ik purper branden op mijn wangen. Overigens vind ik leedvermaak altijd een guilty pleasure, terwijl dat andersom zeker niet het geval is.

Terug naar muziek. Het nummer dat ik uiteindelijk heb gekozen, is geen guilty pleasure, maar heeft me wel aangezet ertoe. Mijn goede voornemens van vanochtend werden met dit nummer namelijk door de gootsteen weggespoeld. Ik zou dit en ook nog dat, mijn to-do-list vertoonde nog niet afgevinkte taken en in plaats van me te storten daarop, ben ik gaan zoeken op internet. Naar de site van Radio2 gesurfd om de playlist te bekijken. Heb ik tweets gestuurd en uiteindelijk op advies van @dorisbartels ook naar de radio gemaild. Resultaat van een uur alles doen behalve dat wat op mijn lijst stond? Een nieuw blog, grote grijns en jubelende tenen.

Weet u gelijk ook waarom mijn blog escapisteren heet.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten