Maartje en ik zijn in Marokko, zover moge bekend zijn ;-)
We hebben het fantastisch mede door ons geweldige idee om de dagen te splitsen in vier nachten Marrakech, drukke oude stad; drie nachten Essaouira, relaxen met R; vier nachten Marrakech, rustige nieuwe stad.
De laatste dagen in het moderne gedeelte zitten we in een hotel. Na twee riads gezien te hebben, is dit een hele fijne afwisseling, want dat zwembad.. oh my!
Heerlijk om de stoffige dagen van ons af te spoelen en onze uitgebreide stedentrip met een paar dagen zon zalig zwembad af te sluiten.
Dit paleisje laat mij via allerlei kronkelweggetjes in mijn grijze cellen terug gaan naar mijn studententijd.
Ik woonde in Utrecht op een prachtige etage midden in het centrum met uitzicht op het Lepelenburgpark. Dichtbij alles wat het studentenleven in Utrecht zo lekker maakt en ik? Ik zat binnen achter de computer. De wondere wereld van de spelletjes was namelijk speciaal voor mij geopend en ik was als een kind in een snoepjeswinkel zo uitgelaten naar binnen gerend, dat ik de weg terug niet meer kon vinden.
Nachtenlang heb ik achter het scherm gezeten en maar schieten op alles wat in Doom-deel zoveel om de hoek kwam. Soms vond ik het zo spannend (wat zou er achter die muur staan?) dat ik niet durfde te kijken en als mijn liefstezus bij mij was, dan zaten we samen zowat in de pc. Opgaan in het spel en alles om ons heen vergeten!
Deze aangename plek doet mij gelukkig niet aan Doom denken, maar wel aan een ander tot in de vroege uurtjes gespeelde spel. Je hebt hier namelijk entertainment tijdens het avondeten. Twee mannen in donker pak verschijnen zowat uit het niets in ene bij het zwembad. Nemen plaats achter de "boog" en dan.. gaan ze los op viool en synthesizer. Oh My!
Het swingt van Charless Wisper door naar The Boxer - Simon & Garfunkel. James Last sjokt voorbij en als klapper op de vuurpijl het onovertreffelijke "que sera sera". Van die typische hotellobby muziekjes en die hoorde je ook altijd in LEISURE SUITE LARRY! Wat een belachelijk grappig spel was dat. Daar heb ik menig college voor geskipt want ik moest en zou het uitspelen. En ja, daar voel ik me wel wat schuldig over ja.
Met vette knipoog, want schuldig voelen en Larry gaan in niets samen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten