Godfried Bomans zei blijkbaar ooit
"Dikwijls is datgene wat wij bescheidenheid noemen, niets anders dan het verlangen om tweemaal geprezen te worden"
Verlangen gaat in je lijf zitten. Net als al die andere emoties die zo sterk voelen dat je weet dat je leeft! Emoties die maken dat je je soms wilt verschuilen onder je dekbed met de gordijnen dicht en niet aanspreekbaar voor de buitenwereld. En anderen die zorgen dat je juist die hele buitenwereld erover wilt vertellen.
Nu dik een jaar geleden ben ik naar Portugal gegaan voor een week DiepZelfDuiken. Een week mezelf bewust binnenstebuiten keren; in (leren) zien waarom ik reageer zo als ik doe, mijn reacties op gedrag van anderen onder de loep neem en vooral uiteindelijk hoe ik niet alleen datgene wat mij wezenlijk beweegt herken/ oppak/ benut, maar ook hoe ik dat deel van mezelf sterker maak. Persoonlijke Effectiviteit is mooi en ook verschrikkelijk.
Uiteraard heb ik hier vrijwillig voor gekozen, want ik wilde met mezelf, mijn gedrag en mijn reacties op de houding van 'die ander' aan de slag en Oh My dat heb ik geweten. Met het enneagram als leidraad op zoek naar mijn verlangen. Oh My in t kwadraat.
Of het me nu heeft veranderd of simpelweg terug gebracht naar mijn essentie, maakt dat wat uit? Trainer Rob waarschuwde al tijdens die dagen dat mijn omgeving iets zou gaan merken. Dat bleek.. ze vonden me vervelend, vermakelijk, vermoeiend, verrassend & verschrikkelijk irritant. Mijn vrienden keken me geregeld met opgetrokken wenkbrauwen aan en mijn liefstezus vatte het samen als 'IK heb die training niet gevolgd en irriteer me soms mateloos aan je gedrag. Zou je daar alsjeblieft rekening mee kunnen houden.' En omdat ik niet altijd de moeilijkste ben, grinnikte ik stuiterend verder door het jaar 2010 en hield zo af en toe wijselijk mijn mond.
Portugal was in heel veel opzichten een bijzondere ervaring. Zo betrap ik mezelf erop dat ik praat over 'voor en na'. Veel is mij duidelijk geworden en heel veel nog absoluut niet, maar daarover kan ik nu met gerust hart zeggen 'Ach, het is maar gedrag' of mijn favoriet 'Lach.. het is maar gedrag'.
En dat is precies wat ik over Bomans' uitspraak heb gedaan.
Of het me nu heeft veranderd of simpelweg terug gebracht naar mijn essentie, maakt dat wat uit? Trainer Rob waarschuwde al tijdens die dagen dat mijn omgeving iets zou gaan merken. Dat bleek.. ze vonden me vervelend, vermakelijk, vermoeiend, verrassend & verschrikkelijk irritant. Mijn vrienden keken me geregeld met opgetrokken wenkbrauwen aan en mijn liefstezus vatte het samen als 'IK heb die training niet gevolgd en irriteer me soms mateloos aan je gedrag. Zou je daar alsjeblieft rekening mee kunnen houden.' En omdat ik niet altijd de moeilijkste ben, grinnikte ik stuiterend verder door het jaar 2010 en hield zo af en toe wijselijk mijn mond.
Portugal was in heel veel opzichten een bijzondere ervaring. Zo betrap ik mezelf erop dat ik praat over 'voor en na'. Veel is mij duidelijk geworden en heel veel nog absoluut niet, maar daarover kan ik nu met gerust hart zeggen 'Ach, het is maar gedrag' of mijn favoriet 'Lach.. het is maar gedrag'.
En dat is precies wat ik over Bomans' uitspraak heb gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten