A SONG THAT MAKES ME LAUGH
De afgelopen weken ben ik down Memory Lane gestiefeld. Niet alleen vanwege deze challenge die me mee heeft genomen naar allerlei zorgvuldig opgeborgen herinneringen, maar ook omdat ik in een individueel loopbaantraject zit, waar vragen als 'wat deed je vroeger waar je nu nog trots op bent' me hebben meegetrokken naar de diepten van mijn geheugen.
Zo herinner ik me, dat ik een ontzettende nerd was op de lagere school en in plaats van te gaan spelen met poppen, autootjes, vriendjes of de blokkendoos, mijn reken-opdrachten-boekje meenam naar huis en alle sommetjes ging maken. Hoefde ik op school niet meer mee te doen en mocht ik me verdiepen in.. Wipneus & Pim. Hoe zalig was dat! Het bleef niet bij die sommetjes, ook voor taal/ aardrijkskunde (of heette dat toen nog niet zo?), maakte ik in no time alle opdrachten. Gewoon omdat het kon.
In die tijd leefde mijn oma nog en woonde in een bovenwoning in Den Haag. Wij woonden daar een paar uur rijden vandaan in een dorp. Naast de reis erheen, wat ik altijd al spannend vond, was door zo'n drukke stad rijden, waar getoeter en geklingel van fietsbellen als muziek in mijn oren klonken, een heekl groot avontuur. Fantastisch vond ik het!
Als we naar huis reden, gingen we vaak naar dat ene viskraampje op de hoek aan het water voor een smakelijk broodje gerookte paling. Maar hoezeer mijn liefstezus en ik daar ook van konden watertanden, wij <...>
Lachend zit ik achter mijn pc, terwijl ik terugga naar dat moment. Het is een hilarisch verhaal en Van Kooten en De Bie of Jiskefet hadden er zo een seizoen mee kunnen vullen. Ik vertel het u graag persoonlijk en mocht u mijn liefstezus eerder ontmoeten, vraagt u haar dan vooral naar de modevrouwen.
Gegarandeerd dat haar glimlach dan van haar gezicht afspat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten